SAPO
SAmočinný POčítač. doc. Antonín Svoboda. 1957 Ústav matematických strojů.
Fragmenty tego tematu mogły zostać przetłumaczone maszynowo.
Pierwszym czechosłowackim komputerem cyfrowym był SAPO, który opierał się na technologii przekaźnikowej, ponieważ w Czechosłowacji nie były wówczas dostępne żadne inne odpowiednie komponenty. Komputer działał do 1961 roku, kiedy to uległ zniszczeniu w wyniku pożaru w jednym bloku przekaźnikowym. Wprowadzanie i wyprowadzanie informacji odbywało się za pomocą etykiet dziurkowanych. Za pamięć służył bęben magnetyczny (konstrukcji Václava Chlouby) o pojemności 1024 słów.
Architektura
Architektura komputera była binarna, zmiennoprzecinkowa, długość słowa wynosiła 32 bity, a instrukcje miały pięć adresów. Pierwsze dwa adresy były adresami operandów. Trzeci adres dotyczył wyniku, a dwa ostatnie adresy były wskaźnikami do następnej instrukcji w zależności od znaku wyniku. Szybkość wykonywania wszystkich instrukcji była taka sama i wynosiła około 3 operacji na sekundę (op/s).
Tolerancja błędów
Ze względu na niską niezawodność około 7000 przekaźników i 400 lamp próżniowych, przy projektowaniu komputera wybrano potrójną redundancję modułową. Prawidłowy wynik zapewniła większość głosów. Ta procedura eliminuje pojedynczy błąd, zakładając, że komputer został zaprogramowany poprawnie. Był to pierwszy na świecie komputer odporny na awarie.
Bibliografia / Odniesienia