Magistrala komputerowa PDP-11, poprzedniczka nowocześniejszego QBUS.
Stosowano go także w bloku wschodnim (SMEP, JPR 12R, ...), ale jego fizyczne połączenie jest niekompatybilne.
Litera L na końcu wskazuje sygnał odwrócony („aktywny niski”). Niektóre schematy (JPR 12R itp.) wykorzystują przedrostek „BUS” dla magistrali UNIBUS, tj. np. „BUS A 05 L” to „A 05 L”, gdzieś używane jest także „B” („B INIT L” itp.). We współczesnych diagramach tworzonych w CAD, zamiast litery L na końcu można spotkać także oznaczenia inwersji – np. /A05.
Karta 13,5 cm x 4,68 cala (11,88 cm) z dwoma bocznymi złączami (A, B). Druga litera oznacza pin (A..V), trzecia cyfra w sekwencji wskazuje stronę karty.
UBM (uniwersalny blok interfejsu, taki „płyta montażowa”) jest ujednolicony i składa się z czterech pozycji (R1 - R4) dla płytek z trzema złączami (K1, K2, K3). A pozycje pierwsza i ostatnia są tylko dla łączników podwójnych (tzw. tablic 2/3), jeżeli autobus jedzie do i z kolejnego UBM (K1). Realnie więc możliwe jest zamontowanie trójłącznika (tzw. płytek 3/3) tylko w dwóch środkowych pozycjach. Mówimy o tablicach ogólnych ze wspólną magistralą, takich jak ASAD, PAD, QASAD itp. Większość pozostałych specjalistów musiała posiadać własne „BM” – tablice autobusowe. Np. starszy kontroler napędu taśmowego, kontroler dysku kasetowego itp. Nie można ich było wstawić do standardowego UBM.