SM 50/40

SM 50/40 MVS 80,CM 1625,CM 1625.1601. 1982 1988 ZVT B.Bystrica. iSBC 80. MHB8080A. MIKROS,DOS MVS,LOS MVS.

Fragmenty tego tematu mogły zostać przetłumaczone maszynowo.

Treść
System bazowy z rodziny 8 i 16 bitowych mikrokomputerów modułowych SMEP serii II z magistralą I-41 w Czechosłowacji. Podstawa systemu została opracowana w Instytucie Badawczym Techniki Komputerowej w Żylinie w 1980 roku i była dostarczana z ZVT Bańska Bystrzyca od 1982 roku albo jako zestaw dopasowanych i regenerowanych płyt modułowych w formacie płyt SMEP 2/3, albo jako kaseta z wbudowanymi zasilaczami i wentylacją na 8 standardowych płytek SMEP 2/3 ze złączami i dzieloną magistralą I-41 z zainstalowanymi płytkami lub w Siatka 19" z wbudowanymi zasilaczami i wentylacją, którą można wbudować w szafy 19" SMEP lub inne standardowe szafy 19" zgodne z IEEE dla urządzeń elektronicznych.

W kolejnych latach system był sukcesywnie rozwijany i uzupełniany. System mikrokomputerowy SM 50/40-1 przeznaczony jest specjalnie do sterowania maszynami. urządzeń i sprzętu w postaci stacji końcowej do gromadzenia i wstępnego przetwarzania informacji oraz w postaci Systemu Rozwoju Mikrokomputera MVS 80 do tworzenia aplikacji.

Terminal CM 1601 podłączony do systemu

Sprzęt

Wykonano 128 szt

Płytka procesora oznaczona jest jako SM 2138. Jednopłytkowy mikrokomputer SM 50/40-1 zawiera podstawowy mikroprocesor 8080, sterowanie magistralą I-41 w wersji 8-bitowej oraz 8-poziomowy system przerwań umożliwiający adresowanie pamięci operacyjnej do 64 KB. Zawiera także wbudowaną pamięć RAM o pojemności 2 KB i 4 KB EPROM, jeden kanał transmisji szeregowej IRPS lub S2, 48 linii wejścia-wyjścia TTL, np. do realizacji 4 równoległych kanałów wejścia-wyjścia IRPR oraz timer.

Moduły pamięci

Kontrolery urządzeń peryferyjnych

Wykorzystuje dwupłytowy kontroler FDD oparty na architekturze MH3000.

Moduły komunikacyjne

Moduły interakcji z procesem technologicznym

Projekt systemu rozwoju mikrokomputerów (MVS 80)

System deweloperski MVS 80 został wyprodukowany w dwóch wersjach.

W obu przypadkach konstrukcja stacji końcowej opierała się na wbudowanej kasecie na 8 standardowych płytek SMEP 2/3 Oprócz płytek wideoterminala CM 1601, płyt procesorowych, pamięci 64 KB, pamięci zewnętrznej RJ. na dysku elastycznym lub na płytkach sterujących niestandardowego emulatora PZ MVE 80 i płytce sterującej programatora pamięci PROM/EPROM typu PGM 08.

MVS 80-I

Pierwszy MVS 80-I był oparty na czujniku taśmy dziurkowanej i dziurkaczu, a jako nośnik danych wykorzystywał taśmę dziurkowaną.

System deweloperski MVS 80-I działał w systemie operacyjnym na taśmie dziurkowanej LOS MVS 80.

MVS 80-II

Drugi MVS 80-II - wykorzystywał dyskietkę jako nośnik danych i wykorzystywał pamięć na dyskietce jako pamięć zewnętrzną.

System deweloperski MVS 80-II pracował pod dyskowym systemem operacyjnym DOS MVS 80, który również wspierał pracę oraz dostępny był także programator pamięci PGM 08 PROM/EPROM oraz asembler makr i tłumacze BASIC, dla DOS MVS 80 także PL/M 80. , FORTRAN 80 i PASCAL 80

Wymiana procesora dla Z80 w SMS / SM-50/40

Zachował się schemat podłączenia procesora z Z80 dla MVS SM50/40-1 (Ing. Stanislav Černý, c.ú.o. ORGREZ Brno).

Użycie komputera

Przemysł - produkcja betonu komórkowego

Rozwiązanie do sterowania węzłami technologicznymi produkcji betonu komórkowego zostało zaprojektowane według współczesnych wówczas zasad projektowania systemów mikrokomputerowych. Celem była poprawa jakości zarządzania operacjami technologicznymi i produktami końcowymi, zmniejszenie zużycia surowców i energii, a także optymalizacja procesu magazynowania, wysyłki i rozładunku produktów w oparciu o plan zamówień. W skład systemu sterowania wchodziły następujące kluczowe węzły produkcyjne:

System miał charakter rozproszony, co oznaczało, że poszczególne funkcje systemu sterowania zostały rozłożone przestrzennie w pobliżu odpowiednich urządzeń technologicznych. Rozwiązanie to zminimalizowało opóźnienia w transmisji i przetwarzaniu danych.

Do wdrożenia systemu wykorzystano dwa mikrokomputery SM 50/40-1, jeden SAPI-1 i jeden SM 50/50-1. Każdy z tych mikrokomputerów funkcjonował jako autonomiczna jednostka, która implementowała algorytmy sterujące dla poszczególnych węzłów i udostępniała niezbędne dane innym jednostkom.

Pierwszy mikrokomputer SM 50/40-1

Mikrokomputer ten służył do sterowania młynem surowca, procesem mieszania i odlewania, zespołem tnącym oraz rozdziałem energii elektrycznej. Zaimplementowano także komunikację z komputerem slave SAPI-1. W młynie dbał o kontrolę dozowania surowców w oparciu o skład chemiczny mieszanki, kontrolę pracy młyna i niezawodność jego pracy. Na węźle mieszania zarządzał dozowaniem składników do mieszalnika, obliczaniem receptury, monitorowaniem procesu mieszania i wlewaniem mieszanki do form. Węzeł krojenia obejmował obsługę miernika wysokości masy oraz monitorowanie parametrów pokrojonych bloków. W obszarze energii elektrycznej system monitorował zużycie klientów w zakładzie i optymalizował zużycie zgodnie z ustalonymi schematami.

Pierwszy mikrokomputer składał się z dwóch modułów DIO, modułu konwertera AAC i multipleksera oraz był wyposażony w 16 KB pamięci RAM i 32 KB pamięci EPROM. Do komunikacji wykorzystano dwa terminale wideo oraz drukarkę mozaikową Consul C 2111.

Mikrokomputer slave SAPI-1

Mikrokomputer SAPI-1 został podłączony w celu realizacji dodatkowych zadań, takich jak ogólnosystemowa synchronizacja w czasie rzeczywistym, obsługa klawiatury technologicznej, wyświetlaczy i innych urządzeń. Komunikował się z mikrokomputerem hosta poprzez transmisję równoległą poprzez porty 8-bitowe.

Drugi mikrokomputer SM 50/40-1

Drugi mikrokomputer skupiał się na sterowaniu stanowiskiem autoklawu i wypuszczaniem pary. System umożliwiał kontrolę pracy autoklawu, w tym wykorzystanie maksymalnej ilości pary, bez wpływu na wydajność. Zawierał on wyposażenie podobne do pierwszego mikrokomputera, łącznie z terminalem wideo podłączanym poprzez moduł SM 2150.

Oprogramowanie

Obydwa mikrokomputery korzystały z systemu operacyjnego ERČ 80 i pracowały w trybie wielozadaniowym. Część systemowa programu obejmowała zarządzanie komunikacją z urządzeniami dodatkowymi, natomiast część technologiczna zaimplementowała algorytmy sterujące dla poszczególnych węzłów. Programy zostały podzielone na moduły, z których część miała bardziej ogólny charakter i mogła być wykorzystana w innych aplikacjach.

Do komunikacji systemu z operatorem stworzono narzędzie FORMATER, które zapewnia wejście i wyjście danych na różnych urządzeniach. Narzędzie to umożliwiło przerwanie komunikacji za pomocą komunikatów ostrzegawczych, a następnie jej wznowienie.

Najprawdopodobniej jest to kopia iSBC80/20

SM 50/40

Bibliografia / Odniesienia

Wracać
Na licencji CC-BY-NC-SA. Ostatnio edytowane: 2024-12-15 16:24:55
Small
Medium
Large